Sebep Ey

Ürperir tabiat üfleyince rüzgari derin gök solugu
Ulu ses dokununca carka
Düser ölümün gölgesi esyaya.

Baslar esyada hareket kurtulmak icin kendinden
Daha öteye gecmek icin arinmak gibi elbiseden
Yakalar ölümsüzlügün sonsuz ipini
Sonra ses olur
Zamanin idrak incisi ses döner döner döner de
Yönelir sebebe
Sebeb ey

Sesi damarla cizer
Mutlak sözü damarda kanla cizer
Uzar bir göz agrisinin gecesi ucsuz bir nehir gibi
Bir bebegin ilk hecesi düser agzindan ansizin ve bulur
Sonra toprak sikisir sikisir tasar da renk olur tarla da
Günesin carpilmis elcisi van gong´la gelir önümüze
Portakalla yayilir karanfilde tutusur karar kilar denizde
Renk denizde karar kilan ebedi tarla olur.

Renk baskaldirirken helezonlar cizerken ses
Som fatih su fetheder tabiati
Döner döner dögünür eritir daglari yobaz kayalari
Daha der sigmaz kabina yönelir göge teslim olur
Ve düserken topraga cagirir
Sebeb ey

Her sabah bütün bitkiler istahli bir cocuktur
Emer emer emer toprak anayi
O sultan hazinesi o hep veren sonsuz cömert anayi
Yesil hayat kirmizi hareket sari sabir emer
Ve beyaz iman cizer sesini
Tamamlar kavisini

Sebeb ey
Erdem Beyazit