Saklı Sonbahar

Tutundum esen rüzgarın öfkesine..
Bozkırın neşesiz neşesinde binlerse ses..

Bedenimden kopan çığlıklar..
Yüreğimde lanet sözleri..

Korkularım tutsak kimsesizliğime..
Eksilmiş yanım çoktan borana tutulmuş..

Aç köpekler gibi hastalıklı anılar..
Ruhum mu?

Onu hiç sorma..
Ruhum.. sana.. ömür...

Geçmiş zamanlardan gelen
Nefesi küf kokan bir kuklacıda iplerim

Ellerinde..
.......Çaresizliğim..

Zamanın behrinden kopup gelen
Evvel zamanlar ötesinde bir zaman..

Bir kaosa saplı sessizliğim içinde
Seni çektim ciğerlerime

Bir nefes.. sonra bir nefes daha..
Biri senin.. biri benim için..

Ben sende milyon yıllık bir aşkı
Tattım yeniden...

Sen bilmedin...belki...
Bildin.. belki...

Senin için..hep saklı bir sonbahar‘dım
Kalbimde paslı hatıralara sığındım

Bir kelebeğin kanadına yazdım sevdamı sonra..
Ve aldırmadım yokedişine hayatın... onu bir çırpıda

Biliyorum ki.. ne yapsak da
Yüreğimdeki kelebek etkisi sürecek yıllarca..

Yani değişse de geçmişin izleri
Sevdan yüreğimde hep baki.. hep gizli...

Tıpkı ömürden çalınan saklı bir sonbahar gibi..

Sema Şener