5 Ocak 2010 Salı

BİLDİM BENİ...

Garip kulum yokta, varda;
Ezildikçe bildim beni!..
Kader denen bir esrârda;
Çözüldükçe bildim beni!..

Ne sınır var ne bir boyut;
Gönül dolan, yağan bulut!..
Nefsi saran korku, umut;
Sezildikçe bildim beni!..

Baş koymuşum gelen emre;
İmân nûru sığmaz ömre!..
Her amelim hayra, şerre;
Yazıldıkça bildim beni!..

Hayat ölüm, ölüm dirim;
Nefsim yerde sürüm sürüm!..
Nesimî tek yanan derim;
Yüzüldükçe bildim beni!..

Ebet günüm ezelim var;
Sekiz cennet menzilim var!..
Haram içre helâlim var;
Süzüldükçe bildim beni!..

Budur yüküm, yolum, yönüm;
Bende gider ilkim, sonum!..
Nefes nefes her bir günüm;
Derildikçe bildim beni!..

Rıfat Araz

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder