Kaygan Kunduralar

Huzur kapısından adım atmaya
Kaygan kunduralar izin vermedi
O kadar yordular o kadar beni
Bir adım öteyi gözüm görmedi

Nice telaşlara,dertlere daldım
Keder dağlarına sanki kök saldım
Çekecek ne varsa üstüme aldım
Bir türlü hayatım yola girmedi

Narin yüreciğim zorlardan yorgun
Göklere erişti yediği vurgun
Gözleri yerlerde her günü durgun
Bahtım bir gün olsun sefa sürmedi

Huzurlu alemde çok mu görüldüm;
Gizlice ağladım,aşikar güldüm.
Zaman geldi öldüm öldüm dirildim
Umuda konmaya ömrüm ermedi

Engin NAMLI