Bir hurma kütüğüne dayanarak hitapta bulunurdu.
Pür dikkat dinleyen aşıklarına.
Duyulan ihtiyaç üzerine
Bir minber yaptılar SULTANA.
onun üzerinde hutbe vermeye başlayınca
kendisini terketmesi üzerine
hurma kütügü,
Bir deve inleyişi gibi
inleyip ağlamaya başladı.
Alemlerin NURU zirve peygamber,
minberden inip kütüğü meshedip okşadı.
Kütük inlemeyi bırakıp sükunet buldu.
O seviyordu ya artık aglamıyor,inlemiyordu.
emir verdi GÜL SULTAN.S.A.V.
KURURSA BU HURMA KÜTÜGÜ AŞKINDAN
Minberin altına gömün,
isterim bizden ayrılmasın.
KURUDU....!
GÖMDÜLER....!
EY TAŞ GÖNLÜM DUYUYOR MUSUN...!
BİR KÜTÜK BİLE OLAMIYORSUN...!
EY HURMA KÜTÜĞÜ
BANA AŞKI ÖGRETSENE...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder