14 Kasım 2009 Cumartesi

Gül'e Anlattim Seni..

Onun adi duyulunca akla gelir kanayan kirmizi güller...

Onsuzlugu sitem eder eller, durmaz aglar gözler...
O yurekte yer alınca durur zaman, gecmez günler...

Onun adıdır kirmizi gül...
Ve bir kirmizi gül ki durmaz onu anlatir...

Muhammed (s.a.v.) diyerek etrafa kokusun yaylatir...
Ve bir zaman ve bu zaman ve ahir zaman...

Asude dillerden dökülen sadece off aman...
Sensizlik ne zor, ne harap, ne yaman...

Görme vakti gelmez mi ey yuzu nurzade...
Hasretler ummanında ordan oraya savrulan bir beden...

Gözleri kan canagini anlatan var bir figan eden...
Bugunlerin sarhoslugu cöker oldu artik toz duman üstüm...

Ben kimseye degil sitem edercesine kendime küstüm...
Görme vakti gelmez mi ey simasi beyzade...

Aşklarin yangini gonullerin yorgunu dillerin hecesi...
Seni görmeyenin olmaz mi gunduzleri gecesi...

Gül'e anlattım seni agladim yalniz kaldim odamda...
Gözumden yas geldi tuttum kendimi düştü bir damla...

Dönmeyenler kervani bekler beni ve ben giderim...
Seni sensiz andim ama ben sensiz neylerim...

Giderken elimde bir hazirandan kalma kirmizi gül...
Ne kadar feryat ettimsede oldum bir dertli bülbül...

Alıntıdır...


SELAM VE DUA İLE...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder